Şehir-i Hayat...

kar tanem
ellerimden...
dudaklarımı bir çizgi
keskin
kurumuş
nasır tutmuş avuçlarımdan
kayan
yok olan
yozlaşan
masum bir kelebek dokunuşu kadar nazik
ürkek
marur
göz kapaklarımdaki ıslaklık

meleğim
rüyaların tek hakimi
en toz pembesiyle
bir deniz....
saldalsız
limansız bir şehir-i hayat
vesvasız
hayalsiz
umutsuz
çalınan
çalanlara yüz tutan

aşkım
günü ışıldayan bir karanlık
içinde en koyusundan bir ışık
çırpınan bir martıının
güverçinle olan yer kavgası kadar manasız
solan bir gül
kuruyan toprağıyla
gevreksi bir düzenle
yalın ayaklarımla betonda
çırılçıplak
serpilen bir filizin
acı feryadıyla
bitten bir filmdik....
boş rolleriyle
ben ve sen...

M.d

(hayatamın enkötü gününe armağan olsun...)
09.09.09