Şehir Yandı Ağlamadı

Akşamın zülfü dökülürken
Şifa niyetine
Mor zaman üzerine


Ellerinde
Şarap döküntüleri
Sigaranın dumanına gömerken
Eski bir şehir bacasını


Geceyi içti
Geceleri döküp, gece üzerine
Vatansız sevda diyarında kimliksiz



Gizli öznenin
Mührüydü dudaklarını büken
Anlatamadı yürek yangınlarını
Gıyabında ölümün
Çeyrek kala


Çocuk masalları üfledi ayın saçaklarına
Terkisine saklanıp yalanın

İçli bir şarkının
Satır arasına düştü
Kıvılcım
Ezgileri yaktı ikinci dublesinde Nisan'ın

Yoksul aşkların
Yetim yamacıydı
Mıhlayan kelimeleri
Ve
Yırtan yaprakları

Küs edatlar yükleyen
Cümlenin tam ortasını
Dilsiz eden
Koca bir romandı
Yazarı ölü

Saçkıran misali
Ömrü çıplaklaştıran hüzün
Üzüm kokusunda
İyot öldüren
Boğuk bir nefeste saklı hep güz şarkıları söylendi

Hıdrellezlere inat




Avuçlarına düşürdü cemrelerin üç vaktini
Nefesinin imbatıyla soğuttu
İklimler şaşırdı



Oysa
Kısa kollu hayaldi
Kış atkılarına sarılan

Temmuz'a inat üşüdü
Kumsallar sarıp
Topuklarına

Gül ağaçlarında
Kardelen misali



Pimi çekilmiş bir öykünün
Toza karışmış dumanıydı
Ölüm renkli

Gök kehanetlerine saklanıp
Bekledi
Can alan avuçlara can koymak için
Kimsesiz gözyaşlarıyla doldurup denizi

Dilden kaçan birkaç acının
Tasviri düştü
Göktaşı niyetine

Ana diline çevrildi şafağın
Ve
Yeniden yazıldı masallar

Kuş bakışı
Bir serçe öyküsünden


Mutluluk
Kör bir uçurtmaydı
Poyrazda sürüklenen

Yandı kuyruğu
Elektrik çarpıntılarında
Yürek vurgunu misali





Akşamın zülfü dökülürken
Şifa niyetine
Lacivert zaman üzerine


Şehir yandı
Ağlamadı

Şehir ona yalancıydı
O şehre yabancı


Yavan tebessümler
Sarktı dudağının sarkacından


İnadına...