Şehitten Mektup

Hüzün kokulum
Yaşamak dediğimiz;
Bilinçli olmayan benliklerimizin
Debelenişiydi sadece
Arslanlar arenasında
Göçmen kuşların bile bir şansı vardı da
Biz bırakamazdık buraları
Bıraksak yerinde bulamazdık
Yerinde bulsak bu defa
Biz biz olamazdık

Hüzün kokulum
Biz aşkı avuçlarımızdan içmeyi öğrendik
En doğal halimizle
Kana kana
Yürekten gülmeyi öğrendik
Yürekten ağlamayı
Ağladı mı
Beynimizi damla damla
avuçlarımıza akıtmayı
Sadakat nedir bilmezdik
İhaneti bilmezdik çünkü
Susardık göz göze geldi mi
Çünkü o an kelimeler taşıyamazdı
Kalbimizden geçenleri
Kenetlenen ellerimiz
Yüreklerimizin kilitleri

Hüzün kokulum
Güneşin mahzun çocuklarıydık biz
Saçlarımızı rüzgarlar tarardı sadece
Fısıldaşırdık yıdızlarla
Bulutsuz her gecede
Taşlar bahane
Sevinçlerimizi kaydırırdık suyun üzerinde

Sabret hüzün kokulum
Ben sana gelemesem de
Sevdam mutlaka gelecek
Susmuş yüreğimde