Şehri Aşk

Şehr-i aşk...


Ey yar!
Kelimelerin tetik düşürüyor beynimde,
Düşünce ufkumda kırık kanatları perilerin.
Tiz bir yalnızlıkta ölüyorum sana,
Kırılıp, düşünce avuçlarıma bizli yanlarım...

Hangi çıkmazlarında saklar seni?
Yedi tepeli, iki yakalı sevgili...
Hangi koylarında, kaybettik biz bizi,
Ey yar! Söyle hangi balık yuttu izini...

Cırtlak ayak izleri gölgemin, şehri aşkında
Dalıyorum dar sokaklı hislerime
Hasat mevsimi mi sevgili,
Hangi fikrinle biçtin ki geleceğimizi.
Dilim dertli, tenim sarhoş
İzinde çatladı elleri gözlerimin
Her yanım gece emsali
Sönüyor feneri yıldızlarımın
Ayak izlerinin yeri sancılı
Çamlık kuraklık, Ayasofya yasta...

Geçit vermiyor haliç ruhuma
Martılar sisli bir gözyaşında ölüyor
Gemileri demir almış çoktan ahirin
Küs bir tebessümde yanıyor güneş
Karaköy, karasını seriyor toprağına
Bir şahadet sesinde ürker dipsizliğim.
Küçük hezarfen olurum
Uçmak için kirpiğinin uçlarında...

Ey yar! Beni büyüt
Okşa sesinle üzgünlüğümü
Kokunla baharlar getir şehrime
Şehri Aşkın gelişinle şenlensin
Sen iste ayağa kaldırayım yedi cihanı...

Küçük Mehmet olayım fethedeyim yüreğini
Aşılmaz surlarını ruhumla sarayım.
Sen iste şahadet parmağında kalayım
Cehennemim ol közünde kavrulayım.
Ezelden ebede avuçlarında kanayayım...
Ey yar!
Beni tara kaçamak bakışlarla
Beni yak; savur izlerimi rüzgârla
Ardından topla küllerimi
Halice göm beni; gözlerinin baktığı yere,
Sonra sol yanında ince bir sancıda düşeyim fikrine
Zikretsin harımı dudağındaki mutluluk şarkıların.
Ben sana gittim
Sen de bana gel...

Sonra...