Şehrim Uyanır....

Bir nemrutun yüreğinde
Duman duman efkârım,
Saldım göğe uçurtmaları,
Maviler alsın yalnızlıkları...
Gelme sen daha...






Pusu kurmuş
Eşkıya hesabı vakit,
kumral bakışlarıyla
sızılı yüreğime...
Cellâdım şimdi
Gecede ay ve yıldızlar
Saplanır hüznüme...







Şehrimin üstünü
Duman pus yapmış.
Ayın rengi kararmış...
Gökyüzü,
Maviyi akıtmış gidişinle...
Sönmüş her köşe başındaki
Sokak lambaları.
Bir bir kapanmış kapılarım...
Sen gelme daha...







Şehrim uyanır!
En küçük tıkırtıda...
Yağmalama yok artık
Akıl uyandı sarhoşluğundan...
Akıl minik bir kedi gibi
Yüreği yalamakta...
Değil gözüne kaşına,
Gelsen de yârin olmam
Aklım artık kemal başımda...
Daha gelme sen.....