Şekerimin Çayı

Ben küçükken babam;
'Çocuklar çay içmez, büyükler içer' derdi.
Şimdilerde daha iyi anlıyorum,
Babamın ne demek istediğini.
Çay o küçücük vücudum için ağır gelirdi.
Bardakların yarısına kadar şeker atmam,
Belki de bu nedenleydi.
Şimdi ise büyüdüm,
'Çayı büyükler içer' i daha iyi anlıyorum
ve şekersiz de içebiliyorum.
Şu an efkârımla beraber yudumladığım çayda,
Tezahür olur anılarımın resmi.
Bu yüzden şekersiz çay bana tatlı geldi.
O, acı, kapkara katran rengi,
Şimdi, dünyanın en tatlı şeyi.
Çok daha güzel yaptım onu,
Damla damla kattım nefretimi.
Gün ışığına tuttum biraz,
Bu sefer kızıla dönüverdi.
Birbirini kesen yansımalar oldu,
Başka ne beklenirdi ki?