Şekil A

Dudaklarının iki yakasını bir araya getirip
ince bir çizgi koyuyorsun araya
sonra bütün sözcükler bitiyor işte.
O dağ gibi aklımda oluşturduğum bütün muhabbet bitiyor ,
sen bitiyorsun ,
gece bitiyor ,
ben bitmek bilmiyorum.

Uzatmanı istiyorum belki harflerini ,
geniş zamanlara yay istiyorum cümlelerini
kim bilir belki ondan bu öfkem ,
bu beynimdeki sinir harbi.
Sahi sen neden kelimeleri en güzel yerinde kesiyorsun ,
dizinin en güzel sahnesindeki reklamlar gibi ,
söyleyecek cümleler mi bulamıyorsun ,
yok
-sa
söylemek mi istemiyorsun cümleleri.

Günlerce konuşmasak mesela biz
aylarca ,
hatta abartsak yıllarca ,
aklının ibiğinden geçmeyecek değil mi adım.
Ve konmayacak dudaklarına
" nasıldır "
kelimesi
hayat böyle işte ,
sen en güzel yerinde susacaksın ,
ben sustuğun her güne
öfke duyacağım
böyle akıp gidecek zaman.