Seksen Yıl Hatırın Var Bir Fincan Şiir

Bir köşede yatıyor
Eti kemiğinden ayrılmış eski yıllar
Nabzı hala atan takvimde
Günler uzun geceler kısa adımlarla yürüyor

Leğende yıkadığım temiz hüzünleri
Kasımın ipine mandallıyorum

Nafaka uğruna üşüyen serçeleri
Babacanlığım saçağının altına alıyor

Romantik olsun diye
Aralığın tek haneli günlerinin dalına asıyorum
Çınarın düşmüş sarı yapraklarını

Anadolu'da olgunlaşmış
Antika şarkılar türküler topluyorum
Eski radyoların uzun dalından

Köpüklü kafiyeler için
Raflardan indiriyorum
Kavrulmuş imgeleri

Telvesinde fallar sevişsin diye
Kısık ateşte pişiyor redifler

Fincanın dilinin ucuna cıvıl cıvıl mısralar diziyorum

Dışarıda kar ağlayan kışın gözünü
Akşamüstü ile siliyorum

Terk edilmiş meşeler bileklerinden kendini doğruyor
Soba ölçüsünde

Portakal kabuklarından firar eden mazi kokuyor
Güğümlerde kehribar renkler buharlaşıyor

Bütün bu hazırlıklar niye mi

Üfleyerek içilirken acı şiirler
Sönmeden hayalimin işaret parmağı
Buğulanan camlara
Bir çift ela göz çizsin diye

Kırk yıl az seksen yıl hatırın var
Bir fincan şiir