Şekva Eyleme Gönül

/Erken öten horozun mutlak boynu vurulur
Vakit saat gelince elbet hesap sorulur/


Sözünü sakınmadan ulu orta yayarsan
Başına gelenlerden şekva eyleme gönül
Kırdığın gönülleri tek başına koyarsan
Gidip kuytu taşlara hiç dert söyleme gönül
İçinde esip duran fırtınaları durdur
Sebebini kendinde aramak çok mu zordur

Zaman zaman kendini aynada seyrederken
Yansıyana aldırma, takılma görüntüne
Vesveseyle karışık sesler güzelsin derken
Unutma gençlik geçer sarıl iman örtüne
Ruhundaki zelzele yıkar eder derbeder
Farkında olmasan da nefsin senle harbeder

Okuyup ezberlerken Kitabın tekmilini
Dilin ile kalbinin bir olması gerekir
Sürü sürü kuşlarla Ebrehe'nin filini
Düşünüp de kişinin ders alması gerekir
Sıvalı duvarlarda oynaşır gölgecikler
Zihnine çağrıştırır kurtçuklar ve böcekler

Bilir misin ey gönül kimisi bir kenarda
Oturup da günahı başkalarına yükler
Kimisi hep hatasız, kimisi boyna narda
Yaşadığını sanır ümit içinde bekler
Nasihat eder durur, anlayan olmasa da
Belki dinleyen olur telinden çalmasa da

Sen sen ol da nefsine kapılarak yandırma
Verilenle yetinip şükrünü göster evvel
Yalan yanlışa dalıp şeytanı uyandırma
Görmesen de bilesin omzundadır daim el
Her gördüğüne değil, bazen sır olanlara
İnanarak dönüp bak, hak ile solanlara


/Bilinir ki sabırdır koruğu helva eden
Ot kadar aklın yok mu? Söyle, acelen neden?/