Sembolist

Yıllar takvim sayfasını aşındırınca
Yollar tekerlek altında arşınlanınca
Gün güneşi unutunca
Dün bügüne yaklaşır

Aklıma takılır o an bir fular
Uçuk, çok uçuk bir pembe
Bir armut ağacı kulağımda yankılanır
Yağmurlu bir yol ve o kütüphane

Soğuk ve kar sulusepken
Yıllar geçmiş be! derken
O otobüs durağı ve terk ediliş
O yeni yetmelerin yerinde yerken
Eve hapsoluş ve başlangıcı bekleyiş
Yalnızlık köşelerimi çizerken
Bir dağ yamacı ve sis
Sabah ayazı giyerken
İçimi yakan his
Anılarımı yakar

Kendini mahşer yerinde
Yapayalnız hisseden bir adamdım
Beylik sözler etmeyi sevmeyen
Kendini daima küçük gören bir yanım
Bir yanım kendini hiç bilmeyen

Birileri gelip geçiyor önümden
Bekle demeye kalmıyorum
Kaça kadar saydığımı bilmiyorum içimden
Sabrettiğim geceleri hesaba
Katmıyorum.