Şemsiyeni Evde Unutsan

keşke
bir yağmur bastırsa
ve kaçamasan
şemsiyeni evde unutsan...
ve yakalayıp arkandan
sımsıkı
sırılsıklam
sarılsa sana
o yağmur...

ve bir telaşla gelsen
şu kapıdan girsen
benimle oturup bir çay içsen...
ellerin üşüse
ve hayallere dalsam ben de...
ellerin avuçlarımın içinde
fincanını beraber tutsak
ellerin ısınsa
benimse yüreğim...
sonra gök gürlese
kendime gelsem
ve son okuduğun kitaptan konuşsak
son yazdığım şiiri
üstüne alınsan
o anda gözlerine baksam
biraz utansan
gözlerini kaçırsan...
ve dışarda hala yağmur yağsa
ama çok yağsa
ve sen
şemsiyeni evde unutsan...

ıslak eşarbın omuzlarında
çantandan ellerinle yaptığın
çörekleri çıkartırken
kim bilir
belki de ben
çayları tazelerdim...
bakarsın
eski bir şarkı çalmaya başlardı okul yıllarından
ve
gençliğimizi çalan o yılları geri alırdık belki de yalandan...
ve dışarıda yağmur durmadan yağarken
sen nasıl da şemsiyeni unuttuğuna yanarken
yüreğimden ıslak şiirler akardı sana...
içimden,
hadi kalk gidelim!
şu kapıdan çıkalım
al cegetimi omuzlarına
hadi! çocuklar gibi,
oyun oynar gibi
ama sımsıkı sarılarak;
ayakkabılarımızın içi su dolana kadar
seller akana kadar
Arap kızı camdan bakana kadar
sırılsıklam olana kadar
yağmur altında yürüyelim
demek geçerdi sana...
sonra sen tam çayını alırken
bir şimşek çaksa
sıçrasan
korksan
ve sokulasın gelse içime
titrek bir kuş gibi...
bir anda seninle göz göze gelsek
tüylerimiz ürperse
içimiz üşüse
ruhumuz çekilse
ama dışardı yağmur yağsa...
ama çok yağsa...
bir ben bilsem
bir sen bilsen
hiç söyleyemesek de bir türlü....
ama olsun
yağmur zaten biliyor ya...

sen...
yıllardır içimde bastırdığım sen...
keşke bir yağmur yağsa
ama çok yağsa...
sırılsıklam kapımı çalsan
yağmur koksan
ama çok koksan
sonra yağmurlar hep sen koksa
ve içimden sel olup aksan...

sen...
yıllardır içimde bastırdığım sen...
keşke bir yağmur yağsa
ama çok yağsa
sırılsıklam ' o seni '
çiçeklerle karşılasam
çiçek koksan
ama çok koksan
sonra çiçekler hep sen koksa
ve içimden çiçek olup açsan...

keşke bir yağmur yağsa
ama çok yağsa...
bana gelsen
gidemesen
çünkü
şemsiyeni evde unutsan...