Sen

gittin
gidişinle salalar okundu
hüznüm acılarıma kuyu kazdı...
gözlerimi çeviremedim başka kimselere
kirpiklerime kan sancısı düştü...
ruhumun ırmakları kurudu kalan kumlarda ayak izlerin var
gözlerim gidişinle mezar taşları taşıyor
hüznün fırçası adresimi karalıyor
artık adresim yok,
sen varken adresim vardı
şimdi ben de yokum, adresim de yok...

yaşadığım en iyi şey seni sevmekti
sen heybeme aşk gülleri bıraktın...
ayrılığın saatine bakmak hiç istemedim
ne zaman ayrılığı kaç geçecek
bakarsam kanım donacaktı
en korktuğum yerde başımı hüznün taşına bırakıp
eyvah dedim...
ve sen bırakıp gittin...

ömrümün kıyameti gidişinle koptu
sensizliğe katran sürer cehennemin hırçınlığı
şehrin her köşesi şahitti gözlerimize
caddelerde ellerimizin gölgesi kalmış
gözlerim de sen kalmışsın,
sözlerim de sen...
bu ayrılığın sonunu sen yazdın
ama ben yazamadım, nokta koyup bitiremedim...