Sen

Aşka perde olmuş sevda katilisin sen.
En güzel yıllara 'ah' düşüren kabus,
Mutlulukların tadını kaçıransın sen.

Hiç düşünmeden,acımadan dünyamı yıkan,
Kalbimi enkazlara çeviren depremsin sen.

Ummadığım anda yüreğimi delip geçen,
Hedefi olmayan bir kurşunsun sen.

Puslu şehrin;soğuk,ayaz gecelerinde,
Bağrımı delen amansız rüzgarsın sen.

Gülün ihtişamını itici kılan diken,
İçime nefret tohumunu ekensin sen.

Cehennem korkusuyla yaşarken hayatı,
Beni bu dünyada ateşlere atansın sen.

Güzelliğine kanıp delice severken,
Beni şerefsizlere satansın sen...

Biriktirdiğim sözler sayfalara sığmazken,
Sen küçücük bir nota sığdırdın aşkımı.
Haddini aşmış duygularımı yüreğim almazken,
Sen bir "hoşçakal!" kadar sevmişsin beni.

Yalanmış anladım;sözün de özün de,
Kandırmış beni;gönlün de gözün de.
Ve oynadığın oyunu kazandın belki;
Kötülerin her zaman kazandığı gibi.

Ama:
Eğer bir gün bir kıvılcım misali
Ateşlerse gönlünü gerçek bir sevgi!
Bir dileğim var; 'yürekten,samimi...
-"Beni yaktın,senin de ciğerin yansın !..."
Bütün bedduam,sonsuz nefretim sana.
Bil ki;
"-Ahlarım bırakmayacak asla yakanı.
-Bu yürek unutmayacak;'onu adice satanı !..."