Sen

"SEN"
uyku diye kirpiklerimde ağırlaşan
göz kapaklarıma düşüp, ok misali batan
yanaklarımdan süzülen yaşlara karışan
katran karası gecelerde, hayallerimde dolaşan
"SEN"
varlığında yokluğunu, yokluğunda varlığını yaşatan
her halinde dile sabrı dolayıp, şükrü yakıştıran
duaları en içten aminlerle süslememe sebep
belkilere sarılı umutlarda her gün yok oluşumsun.
"SEN"
soldan sola vuran kalp ritmimi bozan
fani dünyayı anlamsızken, anlamlı kılan
umut tohumlarını yüreğime ekip kaçan
suskunluğu giyinip, bir çift kelamı esirgeyen.
"SEN"
sebepsiz bekleyişin başrolünü oynayan
pamuk ipliğine bağlı inancı yok olan
gitmekle kalmak arasında bocalayıp
medcezirlerde kayıplara karışansın.
"SEN"
kararsızlıklar içinde kalıp
seni 'özümde' bulamadıkça hep 'eksik' kalacaksın.
PEKİ BEN...