Sen

kaç nefes aldım sensiz hatırlamıyorum...
bardağımda duruyor dudağının izi,
kokun hiç gitmiyor burnumdan,
sarılmaların geliyor aklıma çıldırıyorum...
geceler pek bi karanlık sensiz,
tüm sesler beynime vuruyor pervasızca,
kaç kez geçtin aklımdan bilmiyorum.
kilometrelerce sana yürüdüm bu odada,
bir ses duyuyorum,
sen...
bir uyuyorum,
sen...
bir nefes alıyorum,
sen...
kaç kez yaşadım sensizliği hatırlamıyorum...


birden adı yaşamak oluyor sensizliğin,
toparlanıyor güller dallarından,
sesin siliniyor satırlardan, cümle cümle.
ve ben her gece sesinden düşerek uyanıyorum.
durup durup dilime düşüyorsun,
biliyorum,
bensizsin ve üşüyorsun...
kuşlara armağan ettiğimiz gökyüzü de kirlendi.
başka bir şehrin karanlığında şimdi güneşim...
bir ses duyuyorum,
sen...
bir uyuyorum,
sen...
bir nefes alıyorum,
sen...
kaç kez yaşadım sensizliği hatırlamıyorum...