Sen

hayatın bana gülmediği
ve
hiçbir aşkın yakıcılığı
üzerimde yokken
bir yalnızlık rüzgarına
tutulmuşken
seni gördüm
kendimi buldum
sırları dökülmüş
kırık ve buğulu
bir yığın uğultu
içi dolu bir ayna
dünya
yüzüm soluk bir fon
tanınmaz duruyor
ancak
ümit uçurumlarıyla dolu
şakaklarım
traşsız yüzüm
kararsızlık
ve kasırga yüklü
bitkin bakışlarım
ölümcül bir duruş
su alan bir gemi miyim yoksa
kurtulmayı mı bekliyorum
batıp
kaybolmak da istemiyorum
bir ümit
selamlaşıyor güneş benimle
çiçeğe benzeyen gözlerin
düşüyor denize
renk renk gülümsüyor
uzaklaşıyorum aynadan
seni buldum
bu yeter bana...


25.05.2015