Sen!

sen: sen yalnızlıgımı kapatan bir bulut,
yada karanlık yalnızlıgımı aydınlatan bir güneşsin.
yine sen: hiç çözülmeyecek sorulara cevap,
hiç iyleşmecek yaralara ilaçsın.
o yokken böbürlenme dünya, o yoksa sende yalansın!!!

sen benim dünyamın en nadir çiçegi,
tüm servetim,
varlıgım,
ve birde ALLAH'a yalvardıgımsın,
seni benden Ahiretde bile ayırmasın diye.
yani sen: ALLAH'ın bana vardigi en güzel hediye...
sen: bakışlarınla beni hayale sokan,
ve haykırdıgımsın, seni seviyorum diye özgürce.
sen bendesin: sabahın ilk saatlerinden, gecenin bitişine.
ben sendeyim: dünya döndükçe
kopamam senden, kıyamet kopup, güneş sönmedikce!
seni seviyorum..!
ne kadarda mutlu ediyor beni bu iki kelime.
seni seviyorum..!
sanki su serpiyor, çölde açan bir çiçege.
seni seviyorum..!
mecnun olup daglansa gözlerim,
ferhat olup kopsa dizlerim,
sensiz bir hiçdir bu bedenim, şu gençligim
seni seviyorum..!

eger hiç düşündüysen senin bendeki yerini, yetiremem ne satırı, ne defteri.
kelimelerin bitdigidir anlatmak istedigimde seni...
ya sen?
hiç düşündünmü benim sendeki yerimi?
yum gözlerini, kalbine dokun ellerinle, beni duyacaksın, dinle kalbinin sesini...