Sen Adem Ben de Havva

Sahranın ortasında yemyeşil bir vahada
Açan pembe gül gibi yüzüme bakıp güldün
Gönlümün çekirdeği sanki ıssız bir ada
Davetime uyup da ummanı aşıp geldin


Şahlanırken dalgalar deniz sevinç duyardı
Sen sörfün üzerinde rüzgar sana uyardı
Öyle geçerdi zaman güneş ufka kayardı
Alaca karanlığı yaran nurdan bir seldin


Koyu zifir gecede yıldızlar öbek öbek
Zakkumların altında meleklerden bir melek
Ben kalbi küt küt atan narin küçük kelebek
Nasıl oldu bilemem bana doğru yöneldin


Uykudaki martılar uyanarak son sürat
Enginlere uçtular sevgiyle kanat kanat
Dalgalı o denizde sürer gibi saltanat
Kapkaranlık geceme parlayan bir hilaldin


O vahaya, sahraya birden bire bir hava
Hâkim oldu muhteşem, varlık gelmişti tava
Cennet bahçelerinde sen Adem ben de Havva
Uyanarak rüyadan birden hayale daldın