Sen Aklıma Düşünce

Seni düşününce,
deniz kızı,, Marya,
Bazen deniz tutunca,
tuzlu su yakardı bağrımı, uzun sefere çıkınca.
Yosun tutmuş ağlara yunus balıkları takılınca,
gam basardı yüreğimi.
Ve dalgaların sıra sıra ardında, 'Sen' düşerdin aklıma,
ve daha da ötelere yelken açmak isterdi kırgın gözlerim.


... Ve 'Sen' aklıma düşünce;

Saatlerce,
mavimsi denizlerde, o mavi gözlerini düşlerdim.

Günlerce,
ruhumu esir alan ve yüreğimi alev, alev,
tutuşturan o duyguların hesabını sorardım kendime.

Geceler boyunca,
uyuklardım güvertelerde.
Zemheri ve ıslak gecelerde,
sarı rengindeki çizmelerime çiğ düşerdi,
ve ellerim yosun tutardı halatları çekerken.
Balıklar can derdine düşerdi atığım ağlara takılmış,
sonra kar beyaz saclarımda güneş sönerdi,
—ve sonra yıldızlar el sallardı daha ırak gidişlerime.

Sen aklıma düşünce,
yıllarca hüzün yağardı, ve kar taneleri düşerdi,
içimdeki buz kaplı kutuplara.
Seni düşününce,
bilmezdim, ben miydim, yoksa 'Sen' miydin,
hırcın dalgaları ve fırtınaları aldırmadan uzaklaşan o gölge,
ve sular üstünde ayak basmadan yürüyen karanlık silüete.

Sen aklıma düşünce,
bir karanlık çökerdi yorgun gözlerime.
Sonra,
bir balık sürüsü peşindeki martıların,
hoyrat uğultusuyla sarsılırdı ufuktaki tüm deniz kıyıları.
Ve ben uyanırdım bir anlığına olsa da,
o masmavi gözlerinin içinde.

Sen aklıma düşününce,
buz kaplı yüreğime küresel ısınma gibi bir sıcaklık düşerdi.
Ve kutuplarım erimeye başlardı sessizce.

Seni düşününce,
deniz kızı Marya.
Aklıma yine ölüm düşerdi,
ve alaca karanlık bir akşam vaktiyle,
yanmış kül olmuş yüreğim dağılmak isterdi,
şu sonsuz mavilik üstüne...


Suskun //