Sen Bana Dünyalık Değilmişsin Yüreğim Seni Mahşerde Beklesin

sen bana dünyalık değilmişsin
yüreğim seni mahşerde beklesin
...
çekip şiirin kapısını
susturuyorum şair ağzımı
belki üşüyeceksin
şakakların kıvranacak yokluğumda
boylu boyuna bir efkar uzanıp başucuna
ıslatacak asılı kaldığım kirpiklerini
.beni düşüreceksin
sen de beni üşüteceksin...

parmak uçlarımı ayaz çarpacak
aşktan yana senli zaaflarım kalacak geriye
bilmem kaç ay kaç gün
nabzımın telaşına aldırmadan
içimi umutsuz nefesler saracak

ağlayacağım
her zamanki gibi hevesim hep kursağımda kalacak

bir yanım hep buruk
hep senden kalan ve kimsenin dolduramayacağı bir yokluk olacak
dibe vuracak umutlarım
sığınağım sızılarım olacak
aşka küskünlüğümü oynayacağım perdeler boyu
yitik kahramanlık öyküleri bana kalacak
efkardan başımı döndüren bir türkü dolanacak dilime
sen niyetine kokusuna daldığım güller s/olacak
o yaz akşamlarım gibi...

annem yine bana kızacak
boğazıma düğümlenen hıçkırıklarım için
için için çektiğim
iççekişlerim dolacak küf tutmuş odalarıma
avazım çıkmayacak bağırışlarıma
hiç oralı olmayacağım telaşlarıma
ardı arkası kesilmeyen istekler sunmayacağım babama

kısacası senden sonra hiçbir şeyim olmayacak
ve hiçbir aşk uğramayacak
ömürün kırağı düşmüş yamaçlarına


(bırakın bu dizelere şiir demeyi / her biri içime düşen yangın alevi...!)