Sen / Ben

Fırtınalar eserken bu kıyıda
Kulağımın arasında
Bir dal sigara
Varlığın olmayışına zarar
Zaten her sigara
Eskimiş ayrılıklara yanar
Bir griden bir griye geçiyor
Üstümde dolanan bulutlar
Kimileri aldırmaz belki ama
Ben “hasret” diyorum buna…

Tek düşünüp, tek görürsen
Tomurcuk olur tohumlar
Yeşillenir, filizlenir
Büyüdükçe zehirler
Yakar yanında ne varsa
Yüzüm düşer
Yüzün düşer aya
Dilime düşen yeşile aldanma
İçim kurumuştur sessizce
Boyun büker kimsesizliğe
Sen törpülerken aşkı
Ben “umut” diyorum buna…

Özgürüm olabildiğince
Sesin gelmez
Kapım çalınmaz
İsyanım yok
Kaygım yok
Kırılan kalbimi okşayan da
Umutlarımı tazeleyen de yok
Sahiller benim için
Martılar benim için
Süzülüyorum sessizce
Barışıyorum küskünlüklerimle
Haylaz değil akşamlar
Gürültülü değil yağmurlar
Yağıyor öylesine
Düşüyor üzerime
Sen olsan saçmalık dersin
Ben “şiir” derim buna…

Geçer nasıl olsa
Tükenmeyen ne var hayatta?
Zamanı da tüketiriz
Gerekirse aşkı da
Önemli olan vazgeçmek mi?
Yoksa tahammül etmek mi?
Biraz emek, biraz sabır
Sevgi aşkın ilacıdır
Nasıl olsa anlarsın
Bu gün olmasa da
Bir gün mutlaka
Biraz da hayal etmelisin
Sen olsan inanmam dersin,
Ben “inan” derim buna…