Sen Bende Hep Varsın

Sen bende hep varsın, ben sende hiç yokum.
Bilemiyorum, bir zamanlarda,
Ne kadar var, ne kadar yokmuşum?
Bir varmış bir yokmuş, masal gibi,
Ama sen, hep aklımdasın ? lades? gibi.

Zamanın eli kolu bağlı, ne yapsın garib an,
Varlığını hissedebiliyorum, çook uzaklardan...
Dün geceki uğraştan arta kalanları,
Sade Türk kahvesi ile avutuyorum da,
Düşünüyorum, sarkanları,
Nasıl silmeli, yalnızlık duvarından.

Sanki demiryolları ile örülmüş bedenimde,
Binlerce katar, vagon vagon gam taşıyor hedefine,
Karınca ısırıklarına tutulmuş kalbimi,
Ne kadar da ovalasam, tutmuyor teselli.

En iyi çeken bilir, dört mevsimide,
Çeken bilir finalini, kalır nefes nefese.
Titrer bir bardak su, soğumuş ellerimde,
Boca ederim, dumanın tüter ciğerlerimde.

Gök yüzü, ne kadar mavi ise bana o kadar uzak,
Fayda sağlamıyor da, sağanak yağmurda dolaşmak.
Bir zamanlar dilimden düşmeyen sen,
Şimdi, desturla anılan üç harfli gibisin.

Feleğin çemberini çevirmekten, artık yıldım,
Bir kibrit çak ve yak anıları,
Ne kolay, ne güzel olurdu,
Yok yok olmazdı.
Sen bende kal, saklı, yasaklı.





15.08.2009 Eskişehir