Sen Beni Hep Siyah Beyaz Sevecektin Değil mi

bendeki resimlerin siyah beyaz olsa da
hayallerin hep pembeydi zaten senin değil mi ...
yıllar geçip o resimler bir bir solsa da
gözlerin hep siyah beyazdı zaten senin değil mi...

sanki siyah beyaz resimdeki eski bir şehirden
yine böyle ağlamaklı bir ekim akşamı burukluğunda
kokusunu da alıp gittin sen bu şehrin
ve bütün güllerin...
ve sanki siyah beyaz bir fotoromanın en buruk yerinden
mahzun bir ekim yağmuru suskunluğuyla
ruhunu da alıp gittin bu şehrin
ve bütün güzlerin...

güllerin
güzlerin kadını...
senin gittiğin o siyah beyaz ekimden beri
gözlerin dondu kaldı tozlu bir albümün
o soluk kıvrık kağıtlarında...
oysa
mevsimler yine aynı buralarda
şu solgun yapraklar hala aynı savruluyor
bilindik o rüzgarın sonbahar ağıtlarında...
siyahlar yine asaletin
beyazlar yine senin
ve beyazlar yine o tertemiz sayfalarının hala buralarda..

bendeki resimlerin hep siyah beyaz olsa da
gülüşlerin zaten hep bahardı senin değil mi
bendeki resimlerin bir hazan gibi sararıp solsa da
gidişlerin zaten hep sonbahardı senin değil mi..
velhasıl
yine böyle ağlamaklı bir ekim akşamı burukluğunda
eşarbın savrulurken
o bilindik rüzgarın sonbahar ağıtlarıyla
hani söz vermiştin bana el sallarken
sakın unutma
sen beni hep siyah beyaz sevecektin değil mi...