Sen Benim Yalnızlığımsın

Kalbime soktuğum duygularım dır...
Yüreği sevgiyle,merhametle dolan...
Bu kayıp şehirde,yalnızlığım kucaklar beni !...
Bir hüzzam melodi tınlar,hüzünlere gölge..
Gözyaşıyla buğulanmış hüzün kokusu.
Ayın denize yakamozu kadar parlak...
Dalgalar köpük köpük, martılar bile ağlaşıyor...
Yeter artık,gitme hayallerimden,rüyalarımdan.
Yalan olan dünyamın tek gerçek dostu yalnızlığım...
Sen başlangıcım,sen sonum oldun !..
Suçun yok senin,isyanım sana değil...
Dalıp gidiyorum ses/siz karanlığa...
Kimse şarkı söylemez bana yalnızlığım,
kadar...

Hep soğuk olurmuş yalnızlığın,
ilk baharı,yaz ayı...
Doğmuyor bir türlü güneş yalnızlığıma..
Yoksul gönlüm,yalnızlığımın altında ezilir.
Serçelerin uçmadığı yerde,sümbüllerin açmadığı,
yerde yalnızlığım...
Yaşamımın kaynağın da bela çiçekleri,
açıp durdu...
Hissedecek seniz,kor ateşlerde yüreğimi?
Saçlarımın dalgasında kaybettim ben beni !...
Her şey bir yana , kalemim bırakmaz beni,
benimle...

Mürekkebini benden çekip de, gitme sen kalemim...
Bir iki dörtlük sonrası,olmayan sevdaları ,
yatırırız masaya bir sayfa açarız...
Eski 45 likler de dinleriz şarkılar da...
''Gökyüzün de yalnız gezen yıldızlar...''
Yalnızım yine kendimle şiirimle,kendime...
Şimdi bir çıkmazdayım yine kara kederimle...
Yalnızlık benim diğer yarim,neyleyeyim yanımda,
olmayan yari?

Kavgamın tek çilekeş bülbülü,gidiyorum buralardan.
Ben yalnızlığın şiirini yazdım,bağrımda kor ateşle...
Veda edemem sana biliyorsun yalnızlığım...
Bir,bir toplarım,heybemde ne kalmışsa tebessümden yana.
Ayrılık vaktidir diyemezsin bana,sende sus yalnızlığım...
Tıpkı benim gibi,sende sus tüm lehçelere !...