Sen Bilmezdin Ama.

Kafanı kaldırınca gördügün.
Gökyüzüm ben..!
Pamuktan bulutların oldugu.
Uçan kuçların kanat çırptıgı
Ve bir okyanusu andıran
O koskocaman maviyim işte..

Sen bilmezdin ama
Hep seni izlerdim ben.
Adım adım,milim milim takip ederdim.
Neredesin ne edersin bilirdim..
Ama sen bunları bildigimi bilmezdin.
Seni sevdigimi hissetmezdin..

Her gece pencerenden girerdim odana.
Doya doya bakardım önce.
Sonra okşardım saçlarını hafiften..
Dünyalar benim olurdu ozaman.
Çünkü seninle oldugumu bilirdim.
Ama sen benim senin baş ucunda oldugumu
Hiç bilmezdin..

Sen bilmezdin ama
Hergün seni izlerdim ben..
Dokuz'da kalkar on'da işe giderdin.
Sen işte oldugun zaman ben rehberlik yapardım
Uçaklara..
Bazende yem yollardım martılara.
Ve böylelikle beş olurdu saat..
Sen işten çıkardın.

Beş oldumu bayram havası
Olurdu benim için..
Ama karanlık çökerdi birden .
Çünkü o beliriverirdi ansızın..
Tutardı bulutsu,pamuk ellerinden..
Çok içerlerdim buna..
Titrerdim,gürlerdim.
Bazende dayanamaz aglardım
Ve sen yagmur sanardın gözyaşlarımı.
Sen bilmezdin Ama
Yagan her bir damla yagmur
Benim gözyaşım olurdu..
Ben aglardım yagmur olurdu.
Yagmur yagardı gözyaşım olurdu..

Ozan Emir ÖZCAN
12.02.2010