Sen Bilmezsin

Sana bir sevdayla bağlandım...
Ama sen bilmezsin...
Sana tutkulu bir gecenin karanlığında ışık açtım sen görmezsin...
Dokundum her gece,her gece güzel gözlerinden öptüm seni ama sen hissetmezdin...
Gülüşlerinde hani sonradan buğulu buğulu bakıyorsun ya
O kadar kendimden geçiyorum ki seni öyle görünce ama sen bunu bilmezsin...
Mevsimler seni hatırlatır,bir varken bir yok olur umutsuzluklarım...
Ama sen görmezsin...
Aşk aşk diye diye kendimi bitirirken sen başka şeylerle oyalanırdın...
Yağmurlar yağınca bir sonbahar akşamında
Ben seni düşünürken sen sıcak yuvanda sobanın başında
Hayallerini düşünürdün ben seni düşünürdüm
ama sen anlamazdın...
Yalnızlığın gölgesinde akşamlarken günlerimi,
yarınlara açarken ellerimi,
sayfalara dökerken ümitlerimi sen bunları bilmezdin...
Seni ne çok sevdiğimi sen görmezdin...
Her şarkı da her şiir okuyuşumda
Sen gözümün önüne gelirdin
Ama sen bilmezdin...
Saçını okşardım,bitanem diye seslenirdim
ağlardım göz yaşlarım damlardı yanaklarına sen yağmur tanesi sanıp silerdin...
Ve koşa koşa giderdin eve...
Arkandan koşup yakalamak,öpüp sarılıp koklamak isterdim
Ama sen hissedemezdin...
Ve ben seni öyle çok sevdim ki hüzünler dayanamazdı bu halime...
Mutluluklar susardı,sevinçler yalvarırdı yüreğime...
Ama önemli değil ben seni seviyorum ya...
Sen bilmesende olur yüreğimin derinliklerine sinmiş inci tanem...
Ve hep seveceğim sen bilmesende...