Sen Biraz Gül

insan var ki !
zihniyeti insana düşman sevmesi zor bir merdiven
insan var bir dünya dersin

insan var ki adamı bir kaşık suda boğar
görüntü akla beyaz
içi yürek yakar dışı seni
ihbarı itibarına duvar olur yaşarken acılarıyla

sevdasız can ölür
mevsimsiz yağan karlara yürek yangınları soğutmaz
rüzgar gibi savrulur
her geçen seher yelleri

uzak bir diyarın şehrine düşler kurarken
kara bulutlar kaplamış yurdun her köşesi
analar ağlar
düşler hasretine özlem çoğalır

tepeden bakar insana doğası dağları aşmaz
çölde kalır yuvası
arıya benzer bal yapmaz pekmezi
işte böyle bir yaşam içinde

düşman sözlerine ruhun kalırsa
kendini yenemez insanoğlu hep topu karşıya atar
geri dönerse g/özün yarılır
her nedense güle gül demez k/açar y/arası
dost sanırsın dostluğu bilmez

dost görünür
yürek ç/atlatır her neyse
o kendini iyi bilir gönül hırsızları gibi..

uzak bir şehrin yamaçlarında
bir selam yolla
kardelen çiceğin düşer toprağına baharla yaşatırsın
yaban ağaçlar gibi çiçeklenen tomurcuklar

al kırmızı fidanlar büyüt içinde
yarına
belki gün olur sabaha..
meyvesi tatlı gülen dillere

hayat gülmekle güzel sen de biraz gül...!
gülmek sana yakışıyor...

22*09*12*Karataş*