Sen Bu Gamzelere Öl

Sabah kalktım aklım da,

Gece onunla yatarım,

Gamze deyip geçme,

Ben kafama takarım…

Ütülesen, bir kez dene,

Hafif nemli bir bezle,

Görenleri hasta etme,

Olsun grip bir nezle…

Aynada gamze benler,

Şımartıyor belki seni,

Haklısın bak çingenem,

Öldürüyor her gün beni…

Krater çukuru san ki,

Coşkun alev yakıyor,

Gamzeler sende de,

Hasreti beni yıkıyor…

Konmuş yerine bir bir,

Gülerken açığa çıkar,

Görmüyorsun sen belli,

Aklım da çakmak çakar…

O bir kere verilmiş,

Layık olduğu yüze,

Sana göre bir şey yok,

Olan oluyor bize…

Seni doğduğun yerden,

Uzaklara getiren nedir?

Sorma ki beni bitiren,

Esmer olan narin tendir...

Müptela oldum bir kez,

Kelebek gibi pervaneyim,

Beni yakan değil mi ki,

Gece-gündüz divaneyim…

Dicle-Fırat neyse adın,

Oldun koca ak deniz,

Demir attım bekliyorum,

Sensizlikle ben deniz…

Havası temiz, bir yayla,

Sazlıklarla, durgun göl,

Dediklerini unutmadım:

“Sen bu gamzelere öl…”