Sen Değilmişsin

aşk imiş deyip gezdim mevsimleri
nicedir pervane ettim mürekkebi
yazdıkça yaktım gönlümün dilini
bir rüya idi belki...

adımları mı seslendiren inilti ile
şehirleri gölge ederken birbirine
ufka gömerek gittiğim
şu tek hecelik nefesim

lakin, gide gele noksan dediğim yere
yırtık bir elbise dikmişim kendime
anlamış olmanın kısmeti ise
çok ama çok geç düştü bu zikrime

yar kokusu imiş yar selamı imiş
seneler bile siler oldu mazisinden şimdi
ve unutmayı suret edindi en sonunda
beni ben yapan pervane'm...

ince işlenmiş kaşlarını
zarafeti ile isimlenmiş adımlarını
en sonunda anladım
aslında aşkın bunlar olmadığını

yanarak, gözyaşı ile harlanan
gönül bağının şiir hasadına kavuşan
onca vaktin masum adının
mana ya varmak olduğunu

önce senin için senden vazgeçerek
ardında da sade ama sade...
aşk diyerek,
seni yaradana kavuşmak olduğunu anladım