Sen - Dolaylama

Sükutunun bekçisiyim
Dilsiz bir kavganın kıdemli nöbetçisi...

Dağılıyor sisi yok saymanın
Unutmanın beşiğinde perçinlenmiş oğul kundağı gibidir adın
yıllar sonra sen
gözlerini ve bakışlarını yutkunuyorum

öfkemi kusmadan
adını almıyorum dilime
sadece sevmişliğin ve sevilmişliğinle geliyorsun düşlerime

hep uzak bir masal
bitimsiz bir sevda
hep annenin gülen yüzü

cengaver rüzgarlar arasından geçiyoruz
benim yüreğim yaralı
sen biraz bahtiyar
ağlama diyorsun ağladığım kadar
çetelesini tutmadığımız ayrılık günleri takvimlere sırnaşık
saymıyorum ama
yoksunluğunun zenginiyim artık...







varaksız çerçevelerde paspartu dilsizliği
gözlerinin yeşilinden soyunuyor kahverengi
hatrına ömür biçtiğimiz sevda...


Yalnızlığın en yalnız diliminde
Kış geceleri balkonda üşüyen düşlerimle bekliyoruz seni
Dilek ağacı gözlerim hiç dönmeyeceğin köşelerde
Gelmeyeceğini bile bile...


Aldanmak aşktan mı usta?