Sen Duymadın Ben Sustum

Çığ düşer ruhuma, kırağı susar

Yokluk çatlamış bir harf gibi

Ses boşluğa devrilir usulca

Sen duymadın, ben sustum.

Kader, köşeleri törpülenmiş bir kelime

Aynada yankılanan suskun gölge

Sözcükler dudağımda erir, dökülür

Sessiz, eksik, yarım.

Rüzgâr mıdır, taş mıdır inleyen?

Boşlukta büyüyen uzak bir ses

Bir cam çatlar, zaman sızar

Yalnızlık sahipsizdir.

Çınlar metaforlar, yankı olur

Sözcükler saklanır anlamın gerisine

Ruh, kıyılarında çürüyen bir deniz

Boşluğun kıyısında.

Soluk bir nefes, yorgun bir imge

Kırılgan anlar, ince bir çizgi

Çığlık düşer boşluğa, erir gider

Sen duymadın, ben sustum.

Turgay Kurtuluş