Sen Eylül'sün

Daha değil
Küçük tomurcuk
Tanışmak için
Gözlerindeki yaşlarla
Darılmak için
En sevdiklerine
Olmadık zamanlarda.
Sen ilkbaharsın
Kanadında kuşların
Dilediği gibi uçmayı bilen.
Sen aysın
Gece çökerken
Sahil kentlerine
Karanlıklara sırdaş olan.
Daha değil
Gülmene engel hiçbir şey,
Kalmaya geniş yol kenarlarında,
Oturmuş,
Bağlı elleri dizinde.
Sen Eylül'sün
Doğan günün kaşında
Islak duran tanıdık.
Çatlamış dudaklarında
Kana kana susuzluğusun
Yabancı hayatların
Aradığını gölgesiyle bulan.
Sen can damarısın
Sonsuzluğunda
Adım atmayı öğrenen ömürlerin.
Daha değil gitmelerim
Ben hep seninleyim.
Sen memleketimsin
Çıkmaz sokaklarında
Kaybolduğum bir iğne kadar.
Yolu gözlenen düşüm
Bitmeyen sözüm oldun
Her batan günün ardından.
Sen Eylül olup geldin bana
Bazı hayat
Denizlere,
Bazı düş
Gülün zemherine.
Günün aydınlığı oldun,
Seher vaktin fecrinde bile.
Ve sen varlığımın sebebi
Sen Eylül'sün,
Bana armağan.


Erdal Nacar
05.08.2011