Sen Geleceğin Umudusun

Bırak düşsün saçların önüne

Boya gitsin göğsünü maviye

Estir rüzgarını batıdan

Kim görürse görsün

Kim ne derse desin

Bu ten senin

Nedir cendere altında filiz verdiğin

Çok mu olmuş bir kerecik güldüğün

Yanağıma kelebek kondurduğun

Boya gönlünü maviye

Boya gitsin

Bu gönül senin

İşte gün bitti nedir geriye kalan

Var mı ağlamaktan gayrı hatıran

Yüzün Mona Lisa ağlamakla gülmek arası

Üzülen can eriyen yürek senin

Bırak düşsün gözyaşın

Düşsün üstüne kızgın kumların

Göz senin yaş senin

Hava günbatımı sonrası poyraz

Mevsim daldan düşen son yaprak

Papatyaydın sen dağ başlarında yüzün

Ayaklarından saksıya bağladılar

Gözyaşlarınla sulandın zehir zemberek

Sana yaz gerekti baharlar gerek

Kısmetine kış düşürdüler kısmetine güz

Bu mevsim senin

Ne martıya kanat olabildin ne güvercine yeşil gerdan

Sesin maviye boyalı kızıl kömür gözlerin

Kanını da maviye boyamışsın

Söyle kıvrım kıvrım böyle nereye söyle

Hep kızıl mı akar Kızıldere

Deltan bataklık neden eğri yolun

Çık kardelen gibi ortaya görün

Bu yol senin

Alabilirsin mevsimin rüzgarını avucunun içine

Yayabilirsin kara bulutları vadiye

Çal o zaman horonu çal da oyna

Yıkılsın sarayın duvarları

Köz olsun eriyen yüreğinin kebabına

Erisin dağların karı

Geçmeden ömrünün baharı

Bu rüzgar senin

Gölgeler Gulyabani

Işıkları el feneri

Sen güneşsin yıldızlarla yarışan

Korkma uzat dallarını uzat erik dalı

Kıskansın seni yasemen

Kıskansın hanımeli

Boynu bükük küpeli

Mor menekşe sarı lale

Bu ışık senin

Bırak düşsün perçemin kaşlarının üstüne

Boya gitsin gerdanını maviye

Alnın ak yüzün kızıl toprak

Estir gündoğanı doğudan

Kim yanarsa yansın

Kim donarsa donsun

Bu can senin

Sen geleceğin umudusun..!