Sen Gideli 2

Sırtıma vuruyor günün güneşi 

Sen gideli

Kavruluyor buralar cehennem gibi

Köşe başlarını çevirmişler

Adımbaşı zebaniler

Sırtımda kırbaç izleri 

Bileklerimde zincirler

Sanki ruhuma deli gömleği giydirmişler... 

O güvercin uçamıyor artık

Sen gideli

Rüzgara aç kanatlar

Her uçurum senin gözlerin 

Her nefesin kasırga

Avuçlarımda fırtına 

Alev alev yangınlar yanıyor bağrımda

Suya aç çöller gibi 

Dudaklarım çatlak

Çorak topraklarımda açmaya çalışır güller

Ve beni ancak dikenleri anlar devetabanının... 

Bir hikayem var yazılası

Sen gideli 

Cibreme mürekkep değmemiş

Elim kalem tutmamış 

Sayfalar rutübet kokuyor

Bomboş yaprakları defterin

İçimden mırıldanıyorum mısraları

Deli sanıyor görenler

Ben doğurmaya açken şiiri

Ters geliyor cümleler

Yani zaman zemine uyduramıyor kendini

Atıl kalıyor mekan

Yıkık harabe bir beden

Anıtlar kurumuna devrediyorlar beni

İki arada Bi derede kalıyor hikayen... 

İçmdeki çocuk büyüyor

Sen gideli

Sesim boğuk boğuk çıkıyor artık

Yüzüm sarışın Bi çocuk eskisi

Suratımda paspas gibi Bi sakal

Beş yıl sonra görenler çıkaramazlar bu beni

Hoş ben de hatırlanmak istemiyorum ama

Yine de dökülen saçlarımı özlüyorum geceleri... 

Atlar koşuyorlar o dar vadilerden geniş ovalara

Sen gideli

Bozkırda kuraklık var

Yaylımlarda kuzu sesleri

Çobanlar sürüyü götürüyorlar gün batımına kovboylar gibi

Daltonlar vurgun peşinde

Çizgi romanlar cebimde 

Redkit düldülden düşmüş

Rintintin kendini kangal zannetmekte

Aynı benim gibi ikilemde... 

Hayalle gerçek karışıyor artık

Sen gideli

İçinden çıkılmaz Bi hal aldı yaşamak

Kendimi saksıda  çiçek zannediyorum

Doktor yüzüme demesede arkamdan tahtası eksik diyor

Tahtasını  ektiğimin herifi

Uzun uzun konuşmanın ardından

Bi kağıda yazıyor bi çuval mavi beyaz kırmızı renkli şekeri

Yedikçe kaçan kurbanlığa atılan dart gibi

Uyuşuyor zaman

Anlamıyor bu adam beni

Anlamıyor kimse beni 

Anlamıyorlar

Her seferinde diyorum bende bu haller 

Sen gideli...