Sen Gidince Benden 2

Sen gidince benden sükunet firarisi masum telaşlarımı
Gözlerinde deme bıraktığım çocuk bakışlarımı
Süt kokulu bebek öpüşlerimi götürüyorsun.
Sen gidince benden yüreğimdeki küçük kızın saç bağını çözüyorsun, dağılıyorum.
Aşk mabedimin mumlarını üflüyorsun, karanlıkta kalıyorum

Kumsaldan ayak izlerini götürüyorsun, kendimde kayboluyorum
Sırtımı yasladığımı kaf dağını bir fiskeyle yıkıyorsun
Zekeriya dağsızlığına ağlıyor, Züleyha Yusuf'una
Ben sana ölüyorum ben sana!
Sen giderken benden tutunduğum dalları kırıyorsun bir anda düşüyorum içimden
Bakışlarınla inşa ettiğim dünyayı yıkıyorsun temelden
Sana gebe rem uykularımı götürüyorsun
Kabuslar kalıyor heybemde

Ve
Yağmur yüklü bulutların toprağa sevdasını götürüyorsun giderken
Çöl yalnızlığında kalıyor her yer.

Yaralarımın altına gizlediğim kabuklarını götürüyorsun kanıyorum ulu orta

Sır kaftanı kuşanan gizemlerimi götürüyorsun açıkta kalıyorum ayan beyan
Sen gidince benden zulmün gönderine astığım isyan gülüşlerimi götürüyorsun,
vuruluyorum gamzelerimden

Tebessümlerinle yeşeren lalezarları kurutup
Sesinle öldürdüğün acılarıma ruh üflüyorsun yeniden
Ve mutluluk resiminin renklerini söküyorsun tualden...
Sen giderken benden Eyüp nefesli sabırlarımın taşlarını kırıp, taslarını taşırıyorsun

Sevinçlerimi alıp yanına ölümü ömrüme biley/li- yorsun
Bütün iklimler kara kışa dönüyor
Cemreler çürüyor zemherinin koynunda
Mevsimler bahara,
Baharlar aşka hasret kalıyor , aşk küsüyor bize
Bütün dengeler bozuluyor biranda
Ve artık bu diyarlarda iki kere iki dört etmiyor.

Sen giderken
Kutsalımı da alıp benden
Kainatın sırlarını, dünyanın döngüsünü, hayatın büyüsünü
Ellerimdeki gelin kınasını, telimi duvağımı götürüyorsun
Hadi git/me...