Sen Gönlümün Baharında Gül Açan

Sen can taşırdın
ben canan yüreğine bahar açandım
gönül yorgunu sevdana

sen hüzünlere veda ederken
sen gönlümün baharında gül açandın
sen yeter ki gel güneşinle
gönül bahçesi bahar kokan ol

canını gönülden son sevda yemini
son yazgı gönül fermanı dillere destan
bir aşkın öyküsü efsanesi yaşayan zorun güzelliği...

dünya kadar sevda yükü taşırım bir ömüre
seni yaşardım her anım gözyaşında
korkusuz gözlerimden düşen damlalar b/aksa
yağmurumuz acıyan gülüşlerimiz olacaktı yüreklerde

kırıldıysa kalem ipe düşerin senin yolunda
başım sevda yoluna düşerse uzayacak bir yeminle
düşer giderim yar peşine sevda umuda giden yolda

giderim yar yoluna ölüme sevda bilirim
düşerim gözlerine bakmaya doyamaz
emelim yok olsa da yaşarım seni sol yanımla

dostun bahçesi gülistanlık gönül ç/ağlarım
yazları kışa döndü güzel gülüşlerinle çoşarım
sen gelmez oldun baharım yaza dönsün güzelim

karlı dağların karı erimez sen gelmez oldun gülüm
uzak bir şehrin hasreti çekilmez olur
yol yolak bilmeyen engelleri aşar gelirsin

dedim ya kışı bahar olur gönlümün yazına
gelmeyen yolcuya yol görünmezmiş
bir aşkın hikayesi kadar bitmeyen sevdaya düşer gönlüm

gel gerçeksen g/özüm
yüreğimin ağacına as beni
seni severim her ne olursan ol
gölgemin mihenk taşına kalayım

seni gördüm her baktığım bulutlarda
bir güzel görünür mavili sularına baktığımda
sen gönlümün dilberi gülüm

deniz kıyısında gül bahçesi kokan diyarlarda beklerim
sen yeter ki gel
gönlümün baharında gül b/akan ol

gözlerine bakıp öleceğim günü sayılayacağım
yollar uzak olsa göz yaşına bakarım
ben bir ömüre sayarım beklediğim günler aşkına
adı yüreğimde saklı sevda yeli çağlasın

sen gönlümün baharında gül açan
seni gözlerime kazdım güzelim
yüreğimde çağlayan sularda

05*05*14*