Sen Gör/me....

Bana, üzülme diyordun, mutlu ol emi
öyleyim şimdi..
çocuklarla oynadım bugün
çoban Ali'nın sopasını alıp sokağa daldım
tren'ciyi unutmamışım meğer
gezdirdim cufcuf larla arkadaşları bir bir
birdir biri unutmadım
taşları topladım koynuma,
boynuma mendil bağladım
oynadım doyasıya, oynadım
güldüm.. hem de çok.
bilemiyorum neden?
sebep, yok !

Akşama doğruydu dereye indim işte
çakal seslerinden korkmadım ilk kez
uğuldardi yine, sesi güzeldi.
Islığımı kattım bir de ırmağın içlerine
yankıları bir hoş geldi.
Üç adımla çıktım kayalıkları görsen
benden hızlı atlıyordu her gölgem
bilemedim neden ?
arkamı döndüm, annemi gördüm birden
ağlıyordu.. neden ?
diyemedim git benden görme sen.
Saçımı okşadı, tenim kokladı
öptü, utandım, ne desem
koluna giremedim.
neden mi, bilmedim..

Yıldızlar düştü patikalara bir an
sandıkalara doldurdum tek tek
Anam, vahladı !
mehtaba seslendım, hey hey gel dedim
ayağım kaydı
tam yani başımda bir aksi kedi
sahi...sahi sen neredeydin ?
aklıma geldin o an ağladım
üzüldüm işte
düşündüm
anladım !..

Gülmemi isterdin hep, duymanı kahkahalarımı
ahlarımı değil, vahlarımdan gelmedin.
bak sevindim işte, sevgini bildim
eğildim önünde bin kere indim yere
yıkıldım işte sevginle
gel/me, canım acıyor şimdi
annem üflüyor dizlerimi
gör/me sen gözlerimi
ol/ma benimle
Ölme sevgili
ÖLME !....