Sen Hiç Büyüme Çocuk

Bir çocuk parkının
Salıncaklarında
Kaydıraklarında
Bana hep sahili, denizi, güneşi
Anımsatmış olan, kumsallarında
Bıraktım ben çocukluğumu

Sokak aralarında yaptığımız
Mahalle maçlarının en güzel anında
-'Oğlum gel yemek hazır.'
Diyen annemin...
Sesini duyduktan sonra ki
Hayal kırıklıklarımda
Bıraktım ben çocukluğumu

O yaz akşamlarında
Mahallenin bütün çocuklarıyla
Gecenin bi yarılarına kadar
Sokakta oyun oynadıktan sonra
-'Hadi evli evine, köylü köyüne.' Diyen
Tatlı mı tatlı, Fatma Teyzemin
O sitemkâr, o kızgın, o uykusuz sözlerinde
Bıraktım ben çocukluğumu

Mahallede ki sayılı birkaç topun
Birkaç kişide anca bulunan bisikletin
-'Bende oynayabilir miyim?'
-'Bir tur da ben binebilir miyim?' diye
Söylene söylene peşinden koştuğum
İki üç arkadaşımın peşinde
Bıraktım ben çocukluğumu

Ma aile gittiğimiz misafirliklerde
Ev sahibinin çocuklarıyla yaptığım
Her yaram/azlıkta, her haylazlıkta
Annemin;
-'Ben evde sana sorarım.' Diye bakan
Ama o an benim gözümün
Oyundan başka bir şey görmediği
Ancak evde aklımın başına gelmesiyle
Güzel başlayıp ta, sonu kötü biten
'Misafirlik' adlı masallarımda
Bıraktım ben çocukluğumu

Her gördüğüm kızdan hoşlanıp
Öğretmenlerime âşık olduğum
Saf bir çocuk kalbiyle uyanıp
Hayal kırıklıklarıyla yatağıma yattığım
Beni olgunlaştıran, beni acıyla yoğuran
Aşkın, sevginin, dostluğun, kardeşliğin
En güzelini, en saf, en berrak olanını tattığım
Hayatımın o en güzel günlerinde
Bıraktım ben çocuklumu...