Sen Istanbulsun

Ey İstanbul
Ben sana daha ne söyleyeyim ki
Asırlardır dimdik duruşunu görmeyen mi var
Yedi iklim bağrında âyan
İncini mercanını bilmeyen mi var.

Sen tarihsin, tarihte değil
Her bir taşında kaldırımlarının
Sana feda bir kalp atar
Ey tarih!
Karşında İstanbul var, önünde eğil!
Her bir adımında sokaklarının
Ona feda bir can yatar
Bu duyduğun ne martı sesi ne rüzgar
Kılıçların şıngırtısı topların uğultusudur ki
Fatih'ini Seyit'ini anmayan mı var.

Sen kalbimizsin, kalplerde değil
El tuttum saymasın hiçbir aşık seni görmeden
Mecnun çöle düşmezdi sende olsaydı
Ey aşk!
İncitme İstanbul'u aşıklarının yoluna seril!
Ayrıldım da sanmasın hiçbir kul ondan dönmeden
Yakup kör olmazdı kokun alsaydı
Bu gördüğün ne taştır ne de deniz
Sevdaların efsunudur yüreklerin tütsüsüdür ki
Haliç'ini Kız Kule'ni sevmeyen mi var

Sen âhımızsın, ahlarda değil
Şer mi bulaştırdılar güzelliğine geceleri
Göz yaşın olayım toprağına akıt beni
Ey hayat!
Sanma İstanbul mazlum sanma İstanbul sefil
Cezasız kalmaz elbet küfrün heceleri
Mabetlerinde ezan olayım okut beni
Bu tattığın ne acıdır ne zehir
Sabır adına bu çağdan payımıza düşendir ki
Murat'ını Nedim'ini duymayan mı var

Sen umudumuzsun umutlarımızda değil
Cennete giden yolsun
Yol gözükür Eyyüb'e bilmez ki mezarına taşsın
Ey yollar!
Ulaştırın ona, yok bende başka meyil
Dönen dünyada sonsun
Rüya gözükür Murat'a bilmez ki Şemseddin'e aşsın
Bunlar ne övgüdür ne masal
Can kadar gerçek nur altında kandır ki
Peygamberin methine can vermeyen mi var

Yasin KARA