Sen Kazandın

Gece adamının,geç sabahı...
Bir balkonun demirine yaslanmışım...
Yüzlerini tanımadığım,
İçlerini bildiğimi sandığımdan ürktüğüm insanların çiğnediği toprağa paralel...

Korkuyorum,düş peşindeyim.
Adı yalnızlığım...
Kırdıklarım,kayıplarım düşümün iz düşümü,
Resimdeki ruhumun...

Giderken görüyorum bedenimi,kaçabilmek adına...
Henüz hiç
Kendimden uzaklaşan varlığımın peşisıra uzaklaşıp
Kendimden kaçmamışım,
Bocalıyorum...
Çabalıyorum...

Dünümden yorgun dizlerim bağsız,
Çökmüşüm...
Tanrıya emanet ediyorum günahla yoğrulmuş adamlığımı...
Sözlerini anlamadığı dualardan vazgeçmiş,
Kendi yalvarışında bir çocuğun yaradanıyla arasındaki bağdan ayetlerle...
Senden vazgeçiyorum...
Kendimden süsü verdiğim cinayetimde,
Bana dönebilmek adına...

Günaydın sevdiğim.
Başucunda,boş yastıkta bir çukur,
İşte o...
Kazandığın sandığın...