Sen Konuşuyordun İçimde

Bir yağmurlu günde tanışmıştık...
Ben ıslanmıştım sırılsıklam.,
Sen bana şemsiyeni uzatmıştın.
Yagan yagmura aldırmadan...
Ben her şeye rağmen almamıştım...
Sen bütün benliğinle ısrar etmiştin.
Ve senin benle ilğilenmen...
Üşüdüğümü,ıslandığımı unutmuştum bile.,
Ve o tatlı tebessümün hiç gitmez hayatımdan...
Ben kalktım oturduğum yerimden.
Ve şemsiye üzerime doğru tutuyordun...
Kendi ıslandığını görmeden...
Ve bu benim senle tanışmamdı...
Ve benim hayallere daldığımın resmiydi...
Bana müsade gitmem lazım diyence...
Benim kelimeler sarf edemedi agzım.
Sen bir gülümsemeyle ayrıldın ...
Beni bir aglama tuttu içerimden...
Ve suskunluğun kuyusuna düştüm,
Sen konuştun içimde..
Belki bir periydin,yoktu aslın benzerin.
Ama bu yürek seni konuşurdu...
Suskunluğumun içerisinde...
Ve bir pişmanlık baş gösterdi içerimde...
Neden adını sormadın,
Neden neden...
Binlerce soru oluştu yüreğimde...
Cevabı kimdeydi acaba...
Ben suskundum o günden beri,
Sen konuşuyordun içimde.