Sen Leyla'sın Dedi Mecnun

sen leyla değilsin dedi mecnun, kavuştuğu andı, çıldırmış sanıldı...

GÜLTEN AKIN





Gecem yorgun
Gecem süngüsünü düşürüyor
Adın beliriyor karanlıkların sızlayan avuçlarında
Ben savunmasız
Ben direncimin dizlerine düşürüyorum hayatımın arta kalan yaşını
Başım ayaklarının bastığı toprağa biat
Gözlerim gözlerinde
Heyhat
Tut içimdeki mahşeri karanlığı,bir ışık olsun tebessümün geceye
Devşirme bir hayali değil
Gerçeğini yaşat gözlerimin rengine

Yokluğunun eskiyen masalında
Sen uyurdun dizlerimin dermanında
Omuzlarında melek büyürdü,saçlarının elifinde iman
Dudaklarım dökülürdü meleğin tebessümüne
Saçının her telinde bin hikayem var anlatılmamış
Sen bilmezdin suyum
Çocuk yanım olurdun bazen
Ağlardım
Kimi zaman devrimim olurdun meydanlarda salınırdım seninle
Ellerimde umut

Annem kadar sevdim göğsündeki şevkati
Uyudum,uykusuzluk devrinin bitkin nöbetlerinde
Ayazdı o zamanlar
Sızlıyordu tarih
Sen ilaçtın,sen suydun ümidimin yarınlarına
Bilmiyordun
Kah babam olurdun asaletindeki azametle
Kah gökyüzünde mavi sevinç
Kurak coğrafyamın yeşile hükmeden serabıydı
Kurumuş dudaklarıma düşen bir damla mutluluktu ismin
Şimdi sesini öpüyorum
Sessizliğin gömüldüğü ağaç gölgesinde

Sabırdı
İmtihandı yaşadığım
Özleminde hüküm doldurmaktı hayat
Bir doğrunun sükutuydu dilsizliğimin izdüşümü
Gözlerimi asıyordum yıldızların bağrına her gece
Değer bir mehtap zamanında tenine
An olur tükenirdi umudun duası
Her yan can kırıkları
İçimi yırtardı çığlıklar
Kulaklarımda ah
Sen duymuyordun


Şimdi
Sen Leyla'sın dedi Mecnun
Kavuştuğu andı
Sarıl yanlızlığıma
Çıldırsın dünya



UĞUR YÜCE