Sen Mahallemdin

tanrı taramış saçlarını kendine doğru,
karları serpiştirmiş saçlarına gelişigüzel,
en iyi sevgilim benim,
ayrıldım senden, sen kal diye yanımda.

bir yandan sen gemiler gibi geçiyorsun,
şehirler geçiyor bir yandan sen gibi gözümden

...

ve son güneşiydi bulutların,
ben on beş yaşımdayım şimdi.
ve sen on dört kez gelmiştin evimize on üçündeyken...

duvarlarımızda sarmaşıklar vardı,
seni çalıyorlardı her öğlen;
ince ve uğultulu bir keman gibi bizden gittiğinde...

küçük bir parça kalmıştı senden bana
en son parçasıydı o parça;
evcilik oynarken yaptığımız kartondan evin..

her zaman ki gibi işliyor zaman bana.
akrep her zaman ki yelkovanı takipte.
acımasızca evrim geçiriyor aşklar bilinçaltlarına doğru insanların ve benim.
evinin ardında bıraktığın ayak izlerini ben takip ediyorum akreple.
düşündüm de,
ayrıldın benden yelkovan gibi.
her saniye akrebim artık peşinden.