Sen Öl İstedim
Pencereden süzülüp girince gece
Korkmadığımı sayıklıyorum durmadan
Durmadan korkmuyorum diyor
Kulaklarıma karanlığı değil
Kendi korkak fısıltımı dolduruyorum
Sen duymuyorsun
Kimseler duymuyor
Başımı avuçlarımın arasına alıp
Alnımı yatağın soğuk demirlerine vuruyorum
Melodisi hiç bir dans figürüne uymayan
Tek kişilik bir cümle fısıldıyorum
Durmadan korkmuyorum diyor
Avuçlarımda yankılanan sesle kavga ediyorum
Gece karanlıkla soluk soluğa sevişirken
Ben kaybetmiş tüm insanların kokusunu soluyorum
Sen duymuyorsun kesik kesik nefesimi
Kimseler duymuyor
/Annemin son nefesini duydum ben
Biliyorsun
O zaman da çok acıdı canım
Soluğum gittikçe annemdi şimdi
Ama alnım
Alnım anneme hiç benzemedi/
Gece doluyor içeri
Üzerime kapatıp gittiğin bir kabusu
Fısıltıyla bozuyorum
Aslında korkuyorum
Çok korkuyorum
"Özledim" diyorum fısıltıyla
Sadece seni
Sen duymuyorsun
Kimseler duymuyor
Gece ağır bir çarşaf üzerimde
Fısıltı bir çığlık
Alnım soğuk demirde kırmızı bir leke
Siktir git demek kolay da
Sen hiç en sevdiğin ölsün istedin mi
Ben istedim
Öyle fısıltıyla falan da değil
Bağıra çağıra "sen öl" istedim
Sonra özledim
"Özledim"
Sylvia Plath atmosferi hissettim şiiri okurken. Onun o büyülü, çekici, loş karamsarlığı bu güzel şiirde de kendini hissettiriyordu bence. Özellikle "Gece ağır bir çarşaf üzerimde" kısmına kadar..Tebrik ediyorum yetkin kalemi..Selamlar
Sana sessiz harflerle gelmek istedim, dolu dolu bir yürekle öl’menden aşkla ölmek istedim.. Der gibi. Bu ne içten dökülüş. Nasıl derinden bir sesleniş. Yürekten tebrikler usta kaleminize. Kalbi selam ve saygılar
Ne gizemsin sen aşk, özleniyorsun ölmeni isteyen yürekte. Gecenin özlemi haykıran en sessiz saatlerine anlam kattı şiir. Kutlarım kalemi bir de teşekkür sunarım. Selamlar