Sen Ölmeyesin

Sen beni sevdana yapsan da köle
Ben can olayım da sen ölmeyesin
Şu garip gönlümü acıtsan bile
O an öleyim de sen ölmeyesin...


Hep sessiz sedasız çıkıp gelesin
Yüzüme bakıp da öyle gülesin
Ne çok sevdiğimi görüp bilesin
O an öleyim de sen ölmeyesin...


Sırtımı dönünce kefen öresin
Hicran yarasını sen de göresin
Fırsat kollayıp da yere seresin
O an öleyim de sen ölmeyesin...


Ettiğin sanma kâr haktan bulasın
Şu garibe kıydın yalnız kalasın
Köz düşsün içine külle dolasın
O an öleyim de sen ölmeyesin...


Her gece gözüne yaşlar dizesin
Karabasan gelsin sen de bezesin
Haram olsun uykun sersem gezesin
O an öleyim de sen ölmeyesin...


Gün olur ölürsem hiç sormayasın
Boşuna kafanı hiç yormayasın
Huzur ve mutluluk hiç görmeyesin
O an öleyim de sen ölmeyesin...


Pişman olup geri dönmek istersen
Birileri sana beni göstersin
Mezarı bulursan kefen örtersin
O an öleyim de sen ölmeyesin...

Küçük bir not ''o'' vefasıza:
(Sen ölmeyesin de hep sürünesin...)

Polat Tek
16.09.2014_ANTALYA