Sen Sadece Gülümse

Güller dökülürken yollarımdan yahut karanfiller

Açıyorsa toprağımda mavi menekşeler 

Sen sadece gülümse ardımdan

Ne bir yaş dökülsün öptüğüm yanağından

Ne de bir çığlık belirsin buse kondurduğum dudağından 

Her an bir ışıltı belirsin 

O öpmeye kıyamadığım gözlerinden 

Sen sadece sevdi diye an adımı 

Çok sevdi diye düşle düşlerinde 

Okşadığın saçlarım gelsin gözlerinin hayaline

Belirsin düşler odasının penceresinde silüetim

Sana doğru gülümserken salınsın elim eline

Bil ki yoğrulmuştu kalbim kalbinin sevgisiyle

Bil ki ilişmişti gözlerim gözlerinde barınan nur ile

Nefesimde ecelin esintisi değil 

Senin sesin dolanmıştı nefsimin son esaretinde

Berduş değildim mecnun değildim 

Arzın toprağında yenik düşmüş bir aşk şehidiydim sadece 

Yüreğime saplanan ne bir ok idi ne de bir kurşun 

Yüreğimde saklı olan sadece aşkın nârı idi

Her kıvılcımda damarlarıma kadar yandığım 

Yandıkçada aşka karşı gülümseyen 

Nefesini aşka dair kefaret olan adayan idim

Ben uzanmışken iki taş arasında 

Ve değdikçe toprağın zerre hali tenime

Kaplıyorken sıcaklığımı ayrılığın soğuk dokunuşu 

Sen yinede gülümse kapanmış gözlerime

Sakın dökülmesin yaşlar gözünden 

Haykırmasın sesin Mevla'ya

Feryat etmesin ruhun aşka 

Ruhum her daim yanında

Aşkım her daim sol tarafında 

Ben sen olmuşken kalan dünya hayatında

Zulmetme bana kalbindeki kabir diyarıma

Her gülümseyişin bir aşk fatihası

Her bakışın bir sevgi yasini olacaktır soluk ruhuma

Sen yaşadıkça huzur bulacak ruhum

Aşkın karanlık boşluğun diyarında 

Sen sevdikçe yokluğumdaki saatlerde düşlerimi 

Ben can bulacağım senin her sevişinde

Sen sadece gülümse ardımdan sadece gülümse