Sen Say ki Yok

Sırf bu yüzden yazılmıştır belkide masallar....

Oysa ki nüansını yitirmiş, rengi soluk bir ruh olmayı istemedim hiç.
Yahut duygularımın samimiyetine ihanet etmeyi
Sen sanıyorsun ya hani gerçeğe ait hiçbir şey yok,
Sen say ki YOK

Dar ağacı gövdesinden kan süzüle
Öleydi o vakit hayallerimizde ötüştürdüğümüz kuşlar
Akasya dalında iğne yiyen tomurcuk gibi
Zaaflarımız kırılaydı, kalbimiz lal olaydı
Şimdi sen say ki bu gönül elemden değil,
Şimdi sen say ki bu gönül yalandan...

Mabet bilip, ibadet ettiğimiz gecelerin siyahında kalmıştık en son vakit
Kadranı hain, akrebi zehirli zamanlarda sevişmiştik
Cebimize iliştirdiğimiz renkli sakızlarla balonlar şişirmiştik
Hani sırlar parkının öksüz banklarına kazımıştık adımızı
Sen say ki o yazı yürekten değil,
Sen say ki o yazı kalemden...

Vilayetin en büyüklerinden idi inşası bitmemiş aşkımızın
Sonsuz güneşine istediğimiz an dolunayı ve yakamozları eklerdik
Gözlerimize çaldığımız pembe hayatların gerçeksiz izlerinde dolaşırdık
Dört duvar arası yürüsek ömürle bitmezdi dünyamız hani
Say ki o dünya gönülden değil,
Say ki o dünya çelenden

Selası erken okunmuş duygularımın adını henüz fısıldayamamışken kulağına yüreğinin
Dinlemedin, çekip gittin efil rüzgar ile
Döktürdün kalemimin kanlı yasını günahsız zemine
Birde beyazı heba ettirdin
Sıkıştırdın-tıkıştırdın bir kenara gönlü heder ettin
Bir başına bıraktın yalnız bir adamı
Şimdi sen say ki....
O şiir acıdan değil,
O şiir sevinçten...