Sen Sen Ol

Ah elimde olaydı da
geceye elimle yazaydım
ismini
hem görüp yıldızlar
kıskanamazdı
ışıltını
(kara değil lacivertti mürekkep)
hem sabah
adınla yıkanırdı dünya
sen sen ol
perdelerini kapatma
ansızın sokulabilirim koynuna
bir düşten ince
bir rüyaya kadar
gece gibi
sevgili bana değil
ismini görüp
kendine dolanan
dilime darıl
sen sen ol
perdelerini kapatma
çekme dursunlar oldukları gibi
geceyi beyaz teninle süsle
bakışlar değildir aldatan
ne de ten
deme ki sevgin aldatmasın bizi
ki o bile aldatsa silemez kumsaldaki izimizi
sen sen ol
perdelerini kapama
ne kaleler ne de
binalar inşa etmiştik
bir çatımız bile yoktu ortak
yere tenlerimizi sermiştik
ne yıkılacak duvarlar ne de
kırılacak kapılar vardı
arada kendimiz kurar
geceyi endişeye boğardık
sonra bir ılık dalga
gel mi diyelim?
yıkardı üste çıkmaya çalışan kumları
yıkardı elleri
sen sen ol
perdelerini kapama
çekme tetiği
boş boş nereye gider
bu serseri kovan
taşımak için bir mermi arama
Sen sen ol
perdelerini kapama
indirme sensiz geceyi boynuma
boynum ne ince ne narin
olsa olsa
çizilir de
o çatlaktan sen süzülmeyeceksen
kılıcın dalacaksa
neye yarar
el mi sürdün
küt yüzüne bıçağın
daldır boynuma
gözlerinin yamacından açılan
gül rengi vadinin
sen sen ol
perdelerini kapama
çekme perdelerini
indirme
eylül olmasa da aylardan, pencerenden
bakışlarım sızacak
teninin aymazlığında
aymaz benim ay sa tenin
sen sen ol
perdelerini kapama
örtme
indirme
çekme
sen sen ol
kapama perdelerini
kapısına düşüp
mektuplara pul pul olduğum
yorgun sevgili
sen sen ol...