Sen Sevmez Oldun Gülen Gözlerim

Bazen dost görünürsün
bazen post düşünürsün yok olursun ardında ağlayan yağmura rağmen
bilerek duymazsın rüyaların kalır sabahlara

gidersin
bilirim yollarına hasret sardığın diyarlar
çiğlıklar ülkesinden viran bağları uyanır tomurcuklanır fidanlar
her akşamın bir sabahı var Mart a uyanmış kartalara bakarsın
her sabahın ardında....

yar
yolunu beklemekten aramaktan yoruldum
dost olmakta zor bir mesele
zordur güzelim yaşamın ince namesine çiçek olmakta

gerçekler umutsuz yolcuların tren istasyonunda bekleyişleri
ve tren giderken lakırtısıdır özlemek hasretine yol bitmezliğine
çok özlemin sevgiye dair umudun yokluğuna bakar gözlerim

bende açtığın yürek yaram son sözlerin derdin çaresi yok bildiğim
körelen bağların bağbozumuna bağlandıktan sonra yaşam bulunur mu
hint kumaşı bulunmaz deryamda seni söyler solan bakışların
hey dünyama rengin atan maviliklerine kuşan her nefesinle
sessizliğine kalışım kalır gönüle düşen yaralarım

çok zor olan acılar değil olması yokuşlara savrulan
sevmekte değil çok bahis değil sevmenin tarifi kurgulu nakit
bana zor geldi dostlarım nerede kayboluşuna sevmek kadar acıya savrulsam da
acı kadar sevmektir olduğuna kafi olan yürek yaralarım

şimdi seni söylüyordun sonrası hayat yarım vaz geçtim kendimden nardan yardan
şimdi seni kanıyorum karlı dağlar ardında
sen gelmezsen eğer
şimdi seni sayıklarken ne gönüle nede soğuk sularda b/akıyorum

dün yine kızgındın kızdığım hallerin yamandı
bir of çeksem şu dağların karı erimezliğine dalıyor yüreğim
ne gönlümün ateşine su serptin ne geldın nede gittin uykulara
dev bir masaldaki iki şehirin sırları içinde gittin dost

sen gelmez oldun be güzelim
yaraya saymaz olursun bir zamana uçan kuşların sesine
bir sesin gelirse gözlerimin rengine solarsın
içimde yanan ateşinle tutuşur güllerim gülen gözlerin

tomurcuklanır Mart'ın güneşli bir sabahında görür cevherim
sen sevmez oldun gülen gözlerim

01*03*13*Karataş