Sen Umutları Kelepçeli Mahkum

Gece yarısı buğulu gözlerim.
Histen öte,bir 'an' da.
Toparlanmamış halde
ki toparlayabilmek için
dişli olup takıldı feleğin çarkına.

Dejavu yaşadığımı sandım.
Kareler tekrar tekrar
gözümde canlandı yine...
Beceremedik sevmeyi gönül aşka küstü.
Başa döndük boşa döndük çevrildik ikimiz.

Bir avuç ateş olsan
bu denli kontrol altında tutabilen.
Sözcüklere hükmedebilme yolunda
cürümün kadar yer yakamazsın.
Bahtımın ufkunda batıpta gitme.
Bu denli ayakları yere basan
bir kurgudan mı ibaretsin.

Aslında silkinip uyansam bu şiirle
çevremdeki objeler
oldukça flu görünse...
Geçmişten bir sahneye
salıselik bir seyahat yaşansa...

Tarifi tam yapılamayan
az önceki duygum
nasılda kasıldı
doğru ve vurucu cümlelerle
somut kılınamadığından
çileden çıkardı.

Sen umutları kelepçeli mahkum
Ben duyguları prangalı esir
''Evet..evet bana da oluyor o'' dediğinde
cansız bedene can veren nefesimdesin.
Zavallı parmak şıklatarak
''Hey sen çok yaşa!''deyip
adın sevdamın en yücesindesin.


Sonbaharın vazgeçilmez vişne çürüğüm.
Sevmek suç
Sevilmek kabahat
Oysa kimsenin aşkını çalmamıştık

Hele bak sevdiğim ,iki gözüm
Seni yaşayarak ;
'hayallerim'
kaç sevdalıya nasip olmuştur?
Bu soruya cevap vermen için değil...
Bu sorunun cevabı olmadığını anlaman için
acaba kaç kez daha şahitlik edecek.

----------
-----